Historia Biblioteki
Treść
Historia Biblioteki
Gminna biblioteka w Stężycy rozpoczęła swoją działalność 20 października 1948 roku, jako punkt biblioteczny prowadzony przez Leonarda Cichosza. Jej kierownikiem był Lucjan Lubiński. Punkt rozpoczął swoją działalność dysponując księgozbiorem liczącym 100 woluminów i obsługiwał 12 czytelników. Ograniczał się do wąskiego grona miłośników książek. Z dniem 1 sierpnia 1949 roku bibliotekarzem został Zygfryd Kropidłowski, w tym czasie księgozbiór liczył 923 woluminy.
W dniu 01.09.1950 roku Uchwałą Rady Gminy przyznano bibliotece osobny lokal w mieszkaniu prywatnym (u państwa Gdańskich) i powołano bibliotekarkę Marię Zielke, która pracowała w tej placówce do 1982 roku.
Kilkakrotnie dokonywano zmian lokalizacji biblioteki. Przeniesiona została do kolejnego wynajętego pomieszczenia stanowiącego własność państwa B. H. Szmyt. Później - w roku 1978 do wyremontowanych pomieszczeń po szkole podstawowej. Lokal obejmował wypożyczalnię i czytelnię.
Od 1982 roku obowiązki kierownika Gminnej Biblioteki Publicznej w Stężycy powierzono Gabrieli Formela, pod której pieczą biblioteka działa i rozwija się po dzień dzisiejszy. Pracownikiem tej książnicy od 1 września 1982 roku do 31 maja 2001 roku była Zofia Kulwikowska, krótki okres czasu pracowała Lucyna Kosznik od 25.07.1988r. do 22.11.1988r. Następnie zatrudniona została Krystyna Gańska, a od 01.11.1988r. do 31.12.1998r. Pracowała bardzo krótko. Od 20 lutego 1989, aż do chwili obecnej Elżbieta Płotka.
Przez 20 lat w tej siedzibie koncentrowała się praca biblioteki. Była ona utrudniona ze względu na trudną sytuację lokalową.
Zmusiło to bibliotekę do „wyjścia z książką” poza główną siedzibę i utworzenia punktów bibliotecznych w następujących miejscowościach: Klukowa Huta, Gołubie, Żuromino, Pierszczewo i Zgorzałe. Mieściły się one w szkołach, a księgozbiory w nich były systematycznie wymieniane.
W dniu 28 kwietnia 1998 r. przekazano placówce nowy lokal zajmujący część budynku przy ul. Jana III Sobieskiego 15, stanowiącego własność Gminy. Rozlokowano ją na parterze. Takie usytuowanie placówki jest bardzo korzystne, szczególnie dla czytelników starszych i niepełnosprawnych poruszających się na wózkach inwalidzkich.
Ten moment wyznaczył punkt zwrotny w dziejach GBP w Stężycy, która po raz pierwszy znalazła pomieszczenie rokujące warunki jej rozwoju.
Nowy lokal o powierzchni 161 m2 dawał lepsze warunki pracy i pozwolił na zorganizowanie wypożyczalni i czytelni dla dorosłych oraz czytelni i wypożyczalni dla dzieci. Dwa mniejsze pomieszczenia służą pracownikom - jedno do prac administracyjnych, drugi jako magazyn.
Zwiększenie powierzchni lokalu biblioteki pozwoliło na poszerzenie oferowanych usług i form pracy z czytelnikiem m.in. wystawy malarstwa, rzeźby, haftu artystycznego i kaszubskiego, spotkania z ciekawymi ludźmi oraz autorami książek. Zorganizowano między innymi istniejący do dziś kącik kaszubski. Jest to fragment ściany typowego domu – pruski mur, dach kryty strzechą, okiennice. Do tego niewielki ogródek z malwami i słonecznikami. W tym mini gospodarstwie znajduje się ponadto wieniec dożynkowy „wiatrak” i „dzwon kościelny” jaki można było zobaczyć na Kaszubach.
Opracowanie:
E. Płotka
Gminna biblioteka w Stężycy rozpoczęła swoją działalność 20 października 1948 roku, jako punkt biblioteczny prowadzony przez Leonarda Cichosza. Jej kierownikiem był Lucjan Lubiński. Punkt rozpoczął swoją działalność dysponując księgozbiorem liczącym 100 woluminów i obsługiwał 12 czytelników. Ograniczał się do wąskiego grona miłośników książek. Z dniem 1 sierpnia 1949 roku bibliotekarzem został Zygfryd Kropidłowski, w tym czasie księgozbiór liczył 923 woluminy.
W dniu 01.09.1950 roku Uchwałą Rady Gminy przyznano bibliotece osobny lokal w mieszkaniu prywatnym (u państwa Gdańskich) i powołano bibliotekarkę Marię Zielke, która pracowała w tej placówce do 1982 roku.
Kilkakrotnie dokonywano zmian lokalizacji biblioteki. Przeniesiona została do kolejnego wynajętego pomieszczenia stanowiącego własność państwa B. H. Szmyt. Później - w roku 1978 do wyremontowanych pomieszczeń po szkole podstawowej. Lokal obejmował wypożyczalnię i czytelnię.
Od 1982 roku obowiązki kierownika Gminnej Biblioteki Publicznej w Stężycy powierzono Gabrieli Formela, pod której pieczą biblioteka działa i rozwija się po dzień dzisiejszy. Pracownikiem tej książnicy od 1 września 1982 roku do 31 maja 2001 roku była Zofia Kulwikowska, krótki okres czasu pracowała Lucyna Kosznik od 25.07.1988r. do 22.11.1988r. Następnie zatrudniona została Krystyna Gańska, a od 01.11.1988r. do 31.12.1998r. Pracowała bardzo krótko. Od 20 lutego 1989, aż do chwili obecnej Elżbieta Płotka.
Przez 20 lat w tej siedzibie koncentrowała się praca biblioteki. Była ona utrudniona ze względu na trudną sytuację lokalową.
Zmusiło to bibliotekę do „wyjścia z książką” poza główną siedzibę i utworzenia punktów bibliotecznych w następujących miejscowościach: Klukowa Huta, Gołubie, Żuromino, Pierszczewo i Zgorzałe. Mieściły się one w szkołach, a księgozbiory w nich były systematycznie wymieniane.
W dniu 28 kwietnia 1998 r. przekazano placówce nowy lokal zajmujący część budynku przy ul. Jana III Sobieskiego 15, stanowiącego własność Gminy. Rozlokowano ją na parterze. Takie usytuowanie placówki jest bardzo korzystne, szczególnie dla czytelników starszych i niepełnosprawnych poruszających się na wózkach inwalidzkich.
Ten moment wyznaczył punkt zwrotny w dziejach GBP w Stężycy, która po raz pierwszy znalazła pomieszczenie rokujące warunki jej rozwoju.
Nowy lokal o powierzchni 161 m2 dawał lepsze warunki pracy i pozwolił na zorganizowanie wypożyczalni i czytelni dla dorosłych oraz czytelni i wypożyczalni dla dzieci. Dwa mniejsze pomieszczenia służą pracownikom - jedno do prac administracyjnych, drugi jako magazyn.
Zwiększenie powierzchni lokalu biblioteki pozwoliło na poszerzenie oferowanych usług i form pracy z czytelnikiem m.in. wystawy malarstwa, rzeźby, haftu artystycznego i kaszubskiego, spotkania z ciekawymi ludźmi oraz autorami książek. Zorganizowano między innymi istniejący do dziś kącik kaszubski. Jest to fragment ściany typowego domu – pruski mur, dach kryty strzechą, okiennice. Do tego niewielki ogródek z malwami i słonecznikami. W tym mini gospodarstwie znajduje się ponadto wieniec dożynkowy „wiatrak” i „dzwon kościelny” jaki można było zobaczyć na Kaszubach.
Opracowanie:
E. Płotka